O Gminie

Przyroda

Pawłowicko-Sobocki Obszar Chronionego Krajobrazu

Wyznaczenie w 2000r, w gminie Rokietnica, na powierzchni około 1150 hektarów Pawłowicko-Sobockiego Obszaru Chronionego Krajobrazu, wobec narastającej degradacji środowiska przyrodniczego, było swoistym kołem ratunkowym rzuconym naturze. Wprowadzone zasady zagospodarowania na tym terenie zmierzają przede wszystkim do utrzymania ciągłości i trwałości istniejących kompleksów leśnych, głównie mieszanych, z dębem, grabem, olchą, wilgotnych łąk, naturalnych zadrzewień, zabraniają zmiany stosunków wodnych, stosowania w gospodarce rolnej środków chemicznych o wysokiej toksyczności, palenia ognisk i palenisk poza miejscami do tego wyznaczonymi, niszczenia gleby i jej powierzchni, nakładają surowe kary za wylewanie nieczystości płynnych czy tworzenie dzikich wysypisk śmieci.

Być może dzięki tym działaniom udało się utrzymać w ostoi Doliny Samicy Kierskiej występowanie 19 lęgowych gatunków ptaków. Liczebność 1 gatunku lęgowego – bączka oraz dwóch migrujących gęsi: zbożowej i białoczelnej, mieści się w kryteriach wyznaczonych przez BirdLife International. Ponad 5 gatunków zostało wymienionych w Polskiej Czerwonej Książce Zwierząt, a ostoja bączka z rodziny czaplowatych, gnieżdżącego się w gęstych trzcinach i torfowiskach, jest jedną z 10 najważniejszych w Polsce. Występująca w szuwarach potorfowych w rejonie jeziora Kierskiego Małego brzęczka oraz na północ od niej, w okolicy Pawłowic i Soboty, remiz, należą do ptaków chronionych w Polsce prawem. Wytrwali miłośnicy przyrody spotkali z pewnością, podczas swych wędrówek, mewę śmieszkę, białoskrzydłą i czarną rybitwę, perkoza dwuczubnego czy rdzawogłową kaczkę, a także ptaki będące na przelotach: kaczkę białooką, gęgała krzykliwego, troczka, nura wodnego czy błotnika stawowego.

Jezioro Małe Kierskie

W południowej części doliny Samicy znajduje się przyrodnicza perełka – jezioro Kierskie Małe o powierzchni 34 ha i średniej głębokości 1,4 metra. Jest ono zaliczane do jezior hipertroficznych, to jest takich, którego wody charakteryzują się wysokim stężeniem substancji organicznych oraz przetlenieniem. Zapewne ta jego cecha spowodowała, że stopniowo podlegając zarastaniu, stało się ostoją wielu gatunków ptaków i roślin. Wśród tych ostatnich wymienić należy kłoć wiechowatą, wysoką bylinę tworzącą strefę szuwaru o niepozornym brunatnym kwiatostanie rozwijającym się w lipcu i sierpniu, znajdującą się pod przyrodniczą ochroną. Zakaz używania silników spalinowych na jeziorze spowodował, że jest to raj dla wędkarzy, organizujących tu swoje zawody. Odgłosy żyjącej przyrody, cisza, możliwość pieszych i rowerowych wędrówek wzdłuż wąskich ścieżek okalających jezioro Kierskie Małe, to niewątpliwie coraz rzadziej spotykane enklawy nieskażonego środowiska naturalnego, znajdującego się w tak bezpośrednim sąsiedztwie wielkiej aglomeracji miejskiej.