Aktualności

Jak co roku w listopadzie obchodzimy Święto Niepodległości. Niecodzienną formę zwrócenia uwagi uczniów na ten wyjątkowy dzień zaproponowała pani Katarzyna Majchrowicz, która uczy języka polskiego w Szkole Podstawowej w Rokietnicy. Pod jej kierunkiem dzieci z klas 4a i 6c miały za zadanie z gotowego tekstu wybrać wyrazy, które w ten sposób stworzyły „Wiersze z odzysku”. Efekt jest zdumiewający i każe zweryfikować zdanie każdemu, kto ma wątpliwości czy dzisiejsza młodzież poważnie myśli o Polsce i jej historii. Poniżej prezentujemy wiersze. Pani Katarzynie Majchrowicz i młodym literatom serdecznie gratulujemy!

Cześć przywrócona!

Udam się do pałacu.

Otwarły się

groźby mej woli

Przerażony śmiercią brata,

okrył go obłokiem mgły

nie chcąc pomnażać boleści swego kapłana.

do boju

za wojnę i wojowników

na bój

Nie lękajcie się włóczni

Każdy cios jest

jak

śmierć bliskiego

A ziemia sczerniała od zastygłej krwi.

dobrze byłoby

przyjacielu,

poszukać schronienie

od wrogów

Wystarczy godzina, by umrzeć.

Uspokojony chorąży wrócił do swej ziemianki i wziął się do innej roboty: wprost na maszynę począł dyktować ulotkę o śmierci zastępcy dowódcy 2 pułku czołgów.

– Antek, ja myślę, że w tej samej ulotce trzeba napisać, jak zginęła załoga „trzech dwójek”. Przecież to zbrodnia.

…pękniecie czaszki. Ponieważ jednak dalszy transport równa się śmierci, trzeba podjąć próbę ratowania życia.

– Pojechała sanitarką na front i tam zginęła. Trafiła ją zbłąkana kula.

– Na listę zamordowanych.

Póki trwał ogień, nasi wciąż walczyli.

jak broń – zapał do boju

jak serce przyjaciela – dłoń do ramienia

ludziom niedoli pomóc

walka wojowników i szybkonogie psy się broniły mocą syna

Do boju w obronie ojczyzny!

Nocami kraj pod ogniem przeszedł zieloną granicę.

Gdy rozstrzygnie, komu przypadnie zwycięstwo, a wtenczas

krzyknął:

Dość już!

i na jego decyzję skończyło się.